เว็บไซต์ thebangkokinsight รายงานว่า ภาษีที่ดินและสิ่งปลูกสร้าง เป็นภาษีที่เก็บโดย องค์กรปกครอบส่วนท้องถิ่น (อปท.) โดยมีเป้าหมายเพื่อกระตุ้นให้เกิดการใช้ประโยชน์ที่ดิน และเพื่อบำรุง-เพิ่มงบประมาณให้ท้องถิ่น

สำหรับที่ดินรกร้างว่างเปล่า มีเพดานภาษีสูงสุดอยู่ที่ 1.2% แต่จะปรับเพิ่มอัตรา 0.3% ทุก 3 ปี แต่อัตรารวมไม่เกิน 3% ดังนี้

ที่ดินมูลค่า 0-50 ล้านบาท อัตรา 0.3% หรือล้านละ 3,000 บาท

ที่ดินมูลค่า 50-200 ล้านบาท อัตรา 0.4% หรือล้านละ 4,000 บาท

ที่ดินมูลค่า 200-1,000 ล้านบาท อัตรา 0.5% หรือล้านละ 5,000 บาท

ที่ดินมูลค่า 1,000-5,000 ล้านบาท อัตรา 0.6% หรือล้านละ 6,000 บาท

ที่ดินมูลค่า 5,000 ล้านบาทขึ้นไป อัตรา 0.7% หรือล้านละ 7,000 บาท

ที่ดินเพื่อเกษตรกรรม เพดานภาษีสูงสุดอยู่ที่ 0.15%

ส่วนที่ดินเพื่อเกษตรกรรม คือ ที่ดินที่ใช้สำหรับการทำนา ไร่ สวน สัตว์เลี้ยง เลี้ยงสัตว์น้ำ และกิจกรรมอื่นตามที่ประกาศกำหนด และมีกำหนดเพดานภาษีสูงสุดอยู่ที่ 0.15% ดังนี้

ที่ดินมูลค่า 0-75 ล้านบาท อัตรา 0.01% หรือล้านละ 100 บาท

ที่ดินมูลค่า 75-100 ล้านบาท อัตรา 0.03% หรือล้านละ 300 บาท

ที่ดินมูลค่า 100-500 ล้านบาท อัตรา 0.05% หรือล้านละ 500 บาท

ที่ดินมูลค่า 500-1,000 ล้านบาท อัตรา 0.07% หรือล้านละ 700 บาท

ที่ดินมูลค่า 1,000 ล้านบาท อัตรา 0.1% หรือล้านละ 1,000 บาท

จากอัตราการจัดเก็บภาษีที่แตกต่างกันอย่างมาก ระหว่างที่ดินรกร้างว่างเปล่า กับที่ดินเพื่อเกษตรกรรม ส่งผลให้เจ้าของที่ดินที่ซื้อไว้เพื่อรอพัฒนา หรือปล่อยไว้เพื่อรอราคาขึ้น ต่างพากันเปลี่ยนสภาพที่ดินให้เป็นเกษตรกรรม เพื่อให้จ่ายภาษีในอัตราที่ลดลง

ทั้งนี้ ราชกิจจานุเบกษา ว่าด้วยเรื่องหลักเกณฑ์การใช้ประโยชน์การประกอบเกษตรกรรม พระราชบัญญัติภาษีที่ดินและสิ่งปลูกสร้าง พ.ศ. 2562 ระบุไว้ว่า การประกอบการเกษตรที่เป็นการทำไร่ การปลูกผัก การปลูกไม้ผลยืนต้น การปลูกป่าเศรษฐกิจแบบสวนเฉพาะ หรือการปลูกไม้ผลหรือไม้ยืนต้นแบบสวนผสมที่มีชนิดพืชดังต่อไปนี้ จะต้องประกอบเกษตรให้ได้